Wake voor vluchtelingen

Van harte welkom bij de Wake voor vluchtelingen, de website verbonden met de jaarlijks terugkerende wake rond Wereldvluchtelingendag in de Haagse Bethelkapel, de plek waar in 2018 het kerkasiel plaats vond. Met deze jaarlijkse wake willen we de betrokkenheid bij vluchtelingen inspireren en stimuleren, relevante informatie delen en publieke aandacht genereren. Het gaat hierbij om minder vooroordelen en hardheid, meer kennis, begrip en medemenselijkheid, een humaan asielbeleid en menswaardige behandeling van vluchtelingen. Op de pagina ‘over ons’ is meer over de motieven te vinden die aan de Wake voor vluchtelingen ten grondslag liggen.

Wake 16 juni 2023: grenzen

Met weer een dodelijke schipbreuk op de Middellandse zee vers op ons netvlies, hielden wij in samenwerking met de Protestantse Kerk Den Haag en Sant’Egidio Nederland op vrijdag 16 juni onze Wake voor Vluchtelingen. Samen met in totaal 100 deelnemers stonden wij stil bij het leed dat mensen die Europa proberen te bereiken, treft. Maar ook bij mensen die hier al langer zijn, in afwachting van eindeloze procedures, of als onderdeel van onze samenleving, maar zonder geldige verblijfsdocumenten en erkenning van hun rechten. Op de tweede helft van de pagina vindt u een verslag van deze wake. 

Blijf op de hoogte
Meld u aan voor onze waakberichten: Aanmelden.

Verslag Wake voor vluchtelingen 2023

Bethel Chapel’s Annex

De Wake voor vluchtelingen is een jaarlijks vervolg op het Kerkasiel, een drie maanden durende kerkdienst voor de bescherming van een Armeens gezin en een ruimhartige toepassing van het Kinderpardon in 2018 en 2019. Na de opening van de Wake 2023 door David Renkema, voorzitter algemene kerkenraad van de protestantse kerk Den Haag, ging directeur Stek Derk Stegeman via een online verbinding in gesprek met de Italiaanse kunstenares Mhargherita Moscardini. Zij vertelde over haar kunstwerk ‘Bethel Chapel’s Annex’, dat vanaf mei 2023 is tentoongesteld in een kleine galerie in Livorno. Zij maakte dit kunstwerk – de plattegrond van de Haagse Bethelkapel als een opgevouwen zwart tapijt van 500 vierkante meter – geïnspireerd op het Kerkasiel. Het tapijt kan op elke plek worden ontvouwd en creëert dan een neutrale plek waar iedereen altijd welkom is. Het uitgevouwen tapijt raakt aan de buitengewone tijd-ruimte ervaring tijdens de maandenlang doorgaande viering in de Bethelkapel.

Persoonlijke ervaringen en dilemma’s

Met deze opening werd de toon gezet voor de rest van het programma waarin wij samen met de deelnemers inzoomden op persoonlijke ervaringen en dilemma’s: een medewerker van de noodopvang in Bethel deelde zijn positieve beleving met de opvang van de 20 mannen in het najaar van 2022. En meer recent de obstakels die hij ervoer bij de opvang van een gezin met beperkte mogelijkheden om deel te nemen aan de Nederlandse samenleving. Ook tijdens het forum met ChristenUnie kamerlid Don Ceder, coördinator Landelijk Ongedocumenteerden Steunpunt Rian Ederveen en Derk Stegeman, stonden persoonlijke dilemma’s centraal. Zij riepen op tot meer (politiek) leiderschap en compassie in het debat over en het omgaan met vluchtelingen en mensen zonder papieren. Tegen de achtergrond van het vluchtverhaal van een van ‘de mannen van Bethel’ riep een andere medewerker van de noodopvang op tot meer humane vluchtroutes naar Europa.

Humanitaire corridors

Tijdens een gezamenlijke maaltijd volgens ‘het Tafel van hoop-principe’ gingen deelnemers met elkaar in gesprek over grenzen en vrijheden. Zij lieten zich daarbij inspireren door verhalen van mensen die zelf gevlucht zijn of betrokkenen bij hen. Aansluitend deelde schrijfster Rosita Steenbeek in een persoonlijke lezing haar ervaringen met vluchtelingen aan de grenzen van Europa. Vervolgens vertelden Joris van Gerven en Zeger Polhuijs over de humanitaire corridors die Sant’Egidio al voor 6300 vluchtelingen in extra kwetsbare posities heeft kunnen realiseren. Bijvoorbeeld voor een meisje met een tumor achter haar oog dat samen met haar gezin vanuit een vluchtelingenkamp met een vliegtuig naar een veilige plek in Italië kon worden gebracht, om daar na een operatie een nieuw leven op te kunnen bouwen. Geïnspireerd door dit voorbeeld gingen we met elkaar in gesprek over de mogelijkheden voor humanitaire corridors naar Nederland.

Tussen de verschillende programmaonderdelen en afsluitend, vormde het getijdengebed een opmaat voor verstilling en bezinning.

Wij hopen dat  de zachte krachten van deze wake weer door mogen werken op de betrokkenheid bij vluchtelingen.